دارم خودمو برای یه سخنرانی بیست دقیقه ای و دفاع از پایان نامه ام آماده میکنم.
الان نمیخوام درباره موضوع پایان نامه حرف بزنم چون سورپرایزه و برای خودم فوق العاده جالب .
حتما بعد از دفاع,اونو اینجا میذارم که بخونید و نظر بدید!
پایان نامه ی علمی که در سن 44 سالگی باهاش آشنا شدم و عاشقانه بهش دل بستم.
تازه فهمیدم این علم همونیه که میخوام و رسالت من مشاوره, درمانگری و در صورت لزوم تدریس این علم و انتقال تجربه های خودم به دیگران هست.
هرگز فکر نمیکردم در این سن بتونم N.L.P MASTER بشم اونم از دو دانشگاه معتبر دنیا.
فوق العاده خوشحالم و احساس سرفرازی می کنم. خوشحالم که هم میتونم خودم زندگی قشنگ تری داشته باشم و هم به دیگران کمک کنم بهتر و شاداب تر زندگی کنند.
در اینجا لازم میدونم از استاد عزیزم آقای القاسی زاده _رییس آکادمی پویش اهواز_ که به واسطه ایشون این علم رو شناختم و واقعا دیدگاه منو به زندگی متحول کردند تشکر کنم و در آخر هم از پرفسور عمرایی عزیزم که زحمت کشیدند و تشریف آوردند خوزستان تا ما افتخار داشته باشیم اولین مستر های ان ال پی استان خوزستان باشیم.
البته هرگز تلاش های بی دریغ استاد القاسی زاده رو فراموش نخواهم کرد که تمام تلاششون رو کردند که بتونند پرفسور رو به خوزستان بیارند.
این روزا خیلی روزای قشنگیه پر از حس تازگی شادابی تنوع و جور دیگر دیدن.
از خودم و تمام کسانی که منو در این راه یاری کردند تشکر میکنم و همینطور از پسر گلم که همیشه یار و یاور مامانش بوده.
بازم تشکر میکنم چون قدردانی و تشکر هم خودمو خوشحال میکنه هم نشون دهنده اینه که من هیچوقت کسانی رو که بهم کمک کردند فراموش نخواهم کرد.
من رسالتم را در میانه ی 44 سالگی یافتم ,پس هیچ وقت برای هیچ چیز دیر نیست, و همیشه آماده ی تغییر و آغاز دوباره و دوباره و دوباره و چندباره باش...
بازم ممنون و متشکرم...
جمعه 1394/12/21
